سابقه و هدف: در پروتزهای ثابت چند واحدی نواحی اتصال دهنده (Connector) به علت نازک بودن محل تجمع استرس و شکست می باشند و نیازمند تقویت هستند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تغییر مساحت کانکتورهای پروتزهای ثابت سه واحدی زیرکونیا بر استحکام خمشی آن ها می باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه  تجربی- آزمایشگاهی 30 دندان مولر اول و پرمولر اول فک پایین به عنوان دندان های پایه برای پروتزFPD   روی مدل پلاستیکی فک آماده سازی شدند. نمونه های FPD از جنس زیرکونیا برای آنها در دو گروه با اشکال کانکتور silhouette  و elliptical که هر گروه ۳ زیرگروه با مساحت کانکتور mm2 ۸ تعداد نمونه ذکر شد.، mm2 ۱۰ و mm2 ۱۲ داشتند، با سیستم CAD/CAM  ساخته شدند. نهایتا ۵ نمونه در این۶ گروه در نظر گرفته شد. سپس نمونه ها سمان شده و  استحکام خمشی آنها با دستگاه  universal testing machine  و تست خمش سه نقطه ای سنجیده شد. تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی LSD در نرم افزار SPSS نسخه 22 برای آنالیز آماری استفاده شد.

یافته ها: با در نظر گرفتن سطح معنی داری 0/05>P ، میزان استحکام خمشی در بین شکل ها silhouette و Elliptical تفاوت معنی‌داری نداشت.  (0/339 =P) میزان استحکام خمشی در مساحت 12 میلی متر مربع بطور معنی‌داری بیشتر از مساحت 8 و 10 میلی متر مربع بود.  (0/001 P = )

نتیجه گیری: در پروتز های ثابت سه واحدی زیرکونیا تغییر مساحت کانکتورها برتاثیر چشمگیری بر استحکام خمشی دارد ولی شکل آنها                   تاثیری ندارد.