سابقه و هدف : اسکواموس سل کارسینوما( scc ) شایعترین تومور بدخیم دهان و مری است. آنتی ژن Ki67 به عنوان نشانگر تزاید سلولی ،در تعیین رفتار بیولوژیک تومورها نقش مؤثری دارد . هدف از این مطالعه ، تعیین فراوانی بروز نشانگر Ki67 در اسکواموس سل کارسینوم دهان و مری و عوامل مرتبط با آن بود.

  مواد و روش ها : مطالعه به روش توصیفی انجام شد . 40 بلوک پارافینه مربوط به بیماران مبتلا به SCC دهان و مری (هر گروه 20 مورد )انتخاب شدند .خصوصیات کلینیکوپاتولوژیک نمونه ها ثبت شد سپس نمونه ها به روش ایمونوهیستوشیمی ( IHC ) جهت انتی ژن Ki67 رنگ آمیزی شدند. سلول های مثبت در 10 شان میکروسکوپی به طور تصادفی شمارش شدند و درصد سلولهای مثبت ( Labeling Index ) ثبت شد و به دو گروه بیان ضیف(45%0 ≥ )و بیان قوی(45%<)تقسیم شدند . یافته ها با کمک نرم افزار SPSS با آماره کای دو تحت واکاوی آماری قرار گرفت .

  نتایج : از 40 نمونه مورد بررسی 24 مورد (60%)مذکر و16 مورد (40%) مؤنث بودند . میانگین سنی مبتلایان 3/14 ± 3/65 بود . از لحاظ بروز Ki67 45% نمونه های SCC مری و 10% نمونه های SCC دهانی در گروه بیان قوی قرار داشتند و 55% نمونه های SCC مری و 90% نمونه های SCC دهانی در گروه بیان ضعیف قرار داشتند که بین دو گروه تفاوت معنی دار دیده شد ( P<0/02 ) . سن و جنس مبتلایان در SCC دهان و مری با بروز Ki67 ارتباط معنی داری نداشت . اما درجه میکروسکوپی و اندازه تومور در SCC دهان و مری با بروز Ki67 ارتباط معنی داری نشان داد :به ترتیب (0.01= P و 0.03= P )و (0.02= P و 0.03= P ).

  نتیجه گیری : بروز نشانگر Ki67 در SCC مری بطور معنی داری بیش از SCC دهان است که
می تواند رفتار بیولوژیک پیشرونده آن را توجیه کند . سن و جنس بیماران تأثیری در بروز Ki67 ندارد . اما اندازه تومور و درجه میکروسکوپی SCC در دهان و مری با بیان Ki67 ارتباط معنی داری دارد .

  کلمات کلیدی : اسکواموس سل کارسینوما،دهان،مری،آنتی ژن ki67