خلاصه:
    سابقه و هدف: آلزایمر یک بیماری دژنراتیو و پیش رونده است که موجب ایجاد اختلال شناختی می گردد. از دست رفتن دندان ها بعنوان یک عامل خطر ساز  برای بیماری آلزایمر مطرح است. در این مطالعه به بررسی رابطه شاخص Eichner با بیماری آلزایمر در مراجعین به بخش نورولوژی بیمارستان امام حسین تهران و بخش پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران در سال 1397 پرداخته شد.
مواد و روش ها:  این تحقیق به روش مورد-شاهدی انجام شد. تشخیص بیماری آلزایمر برای گروه  بر اساس آزمون کوتاه وضعیت ذهنی (MMSE) توسط نورولوژیست صورت پذیرفت. شاخصEichner توسط یک معاینه گر به صورت یک سو کور و با موم بایت اندازه گیری و ثبت شد. جهت کمی سازی مقادیر شاخص Eichner، به زیر شاخص های این شاخص از C تا A1 به ترتیب از عدد صفر تا عدد هفت اختصاص داده شد. مقایر شاخص Eichner کمی شده، با استفاده از آزمون آماری Mann–U-Whitney  مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: مطالعه روی 140 نمونه (70 نفر گروه مورد و 70 نفر گروه شاهد) انجام شد. سن افراد در گروه مورد 5/18±9/75 سال و در گروه شاهد 3/14±5/76 سال بود که در دو گروه اختلاف معناداری وجود نداشت. (05/0<P) مقادیر برای شاخصEichner  در گروه بیماران مبتلا به آلزایمر برابر 63/1±16/1 و در گروه شاهد برابر 07/2±3/2 بدست آمد. آزمون آماری نشان داد که اختلاف شاخص Eichner در دو گروه مورد مطالعه معنی دار است (01/0= P).
نتیجه گیری:  با در نظر گرفتن محدودیت های این تحقیق، به نظر می رسد رابطۀ بین شاخص Eichner و بیماری آلزایمر از لحاظ آماری معنادار بوده و کاهش میزان تماس های دندانی ساپورت کننده خلفی در مبتلایان آلزایمر بیش از افراد نرمال دیده می شود.