سابقه وهدف: با توجه به اهمیت درس بیماری های دهان و فک و صورت در رشته دندانپزشکی و نبود پیشینه کافی درکارائی روش های مؤثر تدریس در این درس و با توجه به خلأ اطلاعاتی در مقایسه روش های نوین، این مطالعه با هدف مقایسه روش تدریس سنتی با مجازی و میزان یادگیری درس بیماری های دهان ودندان و رضایتمندی دانشجویان در سال تحصیلی 94-93 در واحد دندانپزشکی دانشگاه آزاد تهران انجام گرفت.

مواد و روشها: این تحقیق به روش تجربی طی دو مرحله بر روی 39 نفر از دانشجویان سال چهارم دندانپزشکی انجام شد . آنها به دو گروه الف و ب تقسیم شدند. در مرحله اول تحقیق جهت گروه الف  شامل 5 ضایعه و سپس 5 ضایعه به صورت آنلاین ( تدریس مجازی ) به گروه الف ارائه شد. در مرحله دوم ضایعات گروه ب به شکل سنتی توسط همان استاد ارائه شد.  سپس 5 ضایعه دیگر از طریق online(تدریس مجازی ) ارائه شد. سپس بعد از 21 روز از هر 2 گروه آزمونی یکسان گرفته شد و میزان یادگیری و رضایتمندی دانشجویان با آزمون MANN-U-WHITNEY  و نرم افزار آماری Spss مورد قضاوت آماری قرارگرفت.

یافته ها: از 39 نفر دانشجوی مورد بررسی 26 (5/66% ) نفر دختر و 13 (5/33% ) نفر پسر بودند و میانگین سنی این 39 نفر 42/24 سال بود . در روش تدریس سنتی میزان یادگیری 18/2±97/11 و در روش تدریس مجازی میزان یادگیری17/3±98/12 بود. تفاوت در میزان یادگیری بین دو گروه به لحاظ آماری معنا دار نبود. (2/0>P) میزان رضایتمندی در روش تدریس سنتی به ترتیب خیلی خوب5/20% , خوب 59% و متوسط5/20% بود و میزان رضایتمندی در روش تدریس مجازی خیلی خوب 9/17% و خوب 51% ومتوسط 5/23%  و نیز 6/7% رضایتمندی بد بود . بر مبنای رضایت خیلی خوب و خوب و متوسط و بد،  این اختلاف به لحاظ آماری معنادار نبود (7/0>P)

نتیجه گیری: به نظر می­رسد روش تدریس مجازی با میزان یادگیری بیشتری همراه بوده ولی  میزان رضایتمندی  در دو روش تفاوت معنی داری  ندارد.