خلاصه:

سابقه و هدف: با توجه به افزایش چشمگیر درمان های دندانپزشکی تحت بیهوشی و خطرات ناشی از آن و نیاز به یک درمان با کیفیت و بادوام تر،  هدف این مطالعه بررسی میزان شکست درمان های دندانپزشکی تحت بی­هوشی عمومی در کودکان می باشد.

مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی– مقطعی بر روی 114 کودک سالم از نظر سیستمیک که به علت عدم همکاری و
Severe Early Childhood Caries در بیمارستان "بابل کلینیک" شهرستان بابل در سالهای1392-1388 تحت بیهوشی عمومی ،درمان دندانپزشکی دریافت کرده بودند، انجام شد. حداقل 6 ماه از زمان درمان این کودکان گذشته بود. معاینه بالینی توسط آینه و سوند بر روی صندلی دندانپزشکی انجام شد. اطلاعات بدست آمده جهت ارزیابی موفقیت یا شکست درمان های انجام شده، جمع آوری و در پرونده مربوط به هر بیمار ثبت گردید. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار spss18 و برای مقایسه شکست ترمیم های مختلف با هم و تاثیر عوامل مختلف بر شکست درمان از آزمون کای دو استفاده شد.

یافته­ها: درمان های پالپ میزان موفقیت بسیار بالایی داشت، میزان موفقیت پالپکتومی 100 درصد و پالپوتومی  9/96 درصد بود .در ترمیم دندانهای خلفی روکش استنلس استیل (ssc) با میزان شکست 2/5 درصد کمترین شکست و کامپوزیت­های سه سطحی با میزان شکست3/13درصد بیشترین شکست را داشت. در ترمیم­های قدامی،کامپوزیت یک سطحی با میزان شکست 8/6 درصد کمترین شکست و ترمیم بیلدآپ قدامی با میزان شکست 8/9 درصد بیشترین شکست را داشت. از این میان تنها بین  ssc و ترمیم کامپوزیت خلفی سه سطحی اختلاف معناداری وجود داشت. (04/0=P)  ارتباط معناداری بین تحصیلات مادر و جلسات فالواپ فلوراید تراپی با میزان شکست درمان مشاهده شد.  به ترتیب )001/0= P )و ( 0001/0= P)

 نتیجه­گیری: به نظر می­رسد در بین درمان­های دندانپزشکی کودکان تحت بیهوشی عمومی، پالپکتومی و ssc بیشترین موفقیت را داشته و توصیه می­شود استفاده از ترمیم کامپوزیت محدود به دندان­های قدامی شود. میزان تحصیلات والدین به خصوص مادر و استمرار در فلورایدتراپی بخصوص در یک سال اول نقش مهمی در موفقیت درمان­های دندانپزشکی تحت بیهوشی دارد