سابقه و هدف: کامپوزیت رزین ها با ساختار شیمیایی متفاوت در محیط دهان تحت تاثیر تحریکات زیادی قرار گرفته و دچار اضمحلال می گردند و خصوصیات آنها تغییر می کند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر 5 محلول شبه‌غذایی بر حلالیت و جذب آب کامپوزیت رزین ها با بیس متاکریلات و سیلوران می‌باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی 25 نمونه دیسک  به قطر  6 و ضخامت  1  میلی‌متر در مولد آلومینیومی از دو نوع کامپوزیت Filtek Z350 و P90 تهیه شد. نمونه ها نوردهی و سپس در فالکن‌های کدبندی شده دارای ژل‌سیلیکا جهت آب‌گیری به مدت 24 ساعت در انکوباتور37 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. پس از این مدت نمونه‌ها خارج و توسط ترازوی دیجیتال وزن‌کشی و 1M هر نمونه بدست آمد. سپس نمونه‌ها به مدت 1 هفته در 5 محلول شبه‌غذایی (اسیدسیتریک 02/0 نرمال، آب مقطر، اتانول آبی 75 درصد، هپتان، بزاق مصنوعی) نگهداری شدند. پس از این مدت نمونه‌ها خارج  و وزن‌کشی شده ، 2M بدست آمد. بعد از آخرین آب‌گیری قطر و ضخامت دیسک‌ها محاسبه و V (حجم نمونه ها) بدست آمد و میزان جذب آب و حلالیت گروهها بدست آمد و در نهایت با استفاده از آزمون ANOVA و Tukey اعداد بررسی و  آنالیز شدند.

 یافته ها:  در این مطالعه حلالیت کامپوزیت Z350 در هپتان بالاترین مقدار را نشان داد(040/0میکرو گرم بر میلی متر مکعب) و در آب مقطر کمترین مقدار بود(009/0 میکرو گرم بر میلی متر مکعب). این تفاوت‌ها بین آب مقطر، الکل و هپتان معنی‌دار بود.
 (05/0 >P) در حالی که اختلاف معنی‌داری در جذب آب این کامپوزیت  در محلول‌های مختلف مشاهده نشد(05/0<P) مقادیر حلالیت P90 در محلول‌های مختلف اختلاف معنی‌داری با یکدیگر نداشتند. (05/0<P) اما جذب آب آن در بزاق مصنوعی بطور معنی‌داری بالاتر از بقیه محلول‌ها بود. (05/0 >P)

نتیجه گیری: به نظر می رسد که حلالیت P90 پایین‌تر از Z350 می‌باشد ولی جذب آب آن‌ها تفاوتی ندارند.