خلاصه:

سابقه و هدف: آگاهی دادن به جامعه از عوارض مصرف دخانیات در حفره‌ی دهانی از مسئولیت­های دندانپزشکان است. با توجه به اهمیت آگاهی ازعوارض مصرف دخانیات درترک سیگار و نیز تاثیر آن برروی انتقال به بیماران، لذا  این تحقیق با هدف بررسی تاثیر یک دوره آموزش حضوری و یک دوره آموزش غیر حضوری  و مقایسه آن با گروه شاهد بر میزان آگاهی از عوارض مصرف دخانیات در حفره‌ی دهان انجام شد.
مواد و روش­ها: تحقیق به روش تجربی بر روی تعداد60نفر از دانشجویان دندانپزشکی  ترم ششم  انجام شد. میزان آگاهی ایشان از عوارض مصرف دخانیات بر روی حفره‌ی دهانی با تعداد 10 سؤال در مورد عوارض مصرف دخانیات در حفره‌ی دهانی به عنوان پیش آزمون تعیین شد. به هر سؤال یک نمره اختصاص داده شد. دانشجویان درمطالعه به 3 گروه تقسیم شدند. در  گروه تجربی 1 دوره‌ی آموزشی 90 دقیقه‌ای با استفاده از اسلاید و توسط استاد مربوطه و به گروه تجربی 2 لوح فشرده از همان محتویات  آموزش و به صورت غیر حضوری و در گروه شاهد اقدامی انجام نشد. بعد از 3 هفته مجدداً همان آزمون از همه‌ی دانشجویان به عمل  آمد. تغییرات آگاهی از عوارض مصرف سیگار در 3 گروه با آزمون کروسکال والیس مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
یافته ها:  افراد سه گروه از لحاظ سن و جنس مشابه بودند. (0/7>P) میزان تغییرات آگاهی درگروه شاهد  0/93±35/  ودرگروه تجربی 2 تجربی 2  0/75±1/15و           و درگروه تجربی 1  ، 0/81±3/15 بود. (001/>P)
نتیجه گیری: به نظر می­رسد که آموزش سبب افزایش میزان آگاهی از عوارض مصرف دخانیات می­شود و روش آموزش حضوری (سنتی) نسبت به روش آموزش غیر حضوری (مجازی) در آگاهی از عوارض مصرف دخانیات ارجح می­باشد.
کلمات کلیدی: مصرف دخانیات، روش آموزش، دانشجویان دندانپزشکی، آگاهی