خلاصه : سابقه و هدف: ارتباط بین بیماری پریودنتال و عوارض حاملگی در بسیاری از تحقیقات مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر درمان فاز اول پریودنتال بر پیشگیری از پره اکلامپسی در سه بیمارستان مرجع شهر تهران در سال
87-1386 بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به روش کارآزمایی بالینی انجام گرفت، 40 خانم باردار بین هفته 20 تا 28 با سابقه پره اکلامپسی و با بیماری پریودنتال متوسط تا شدید انتخاب شدند. افراد هر دو گروه از نظر عوامل مداخله‌گر موثر بر بروز پره اکلامپسی یکسان‌سازی شدند. گروه مورد شامل 20 نفر بود که درمان فاز اول پریودنتال را دریافت کردند. درگروه شاهد درمان پریودنتال صورت نگرفت. افراد هر دو گروه تا زمان زایمان پیگیری شدند و بروز پره اکلامپسی در آنها بررسی گردید. پارامترهای پریودنتال شامل پلاک ایندکس ( PLI )، عمق پاکت ( PD )، خونریزی پس از پروب کردن ( BOP )، تحلیل لثه ( GR ) و از دست رفتن اتصالات پریودنتال ( CAL ) بر روی تمام دندانها به جز دندان عقل ثبت شد. پره اکلامپسی با فشار خون بالاتر از 90/140 میلی ‌متر جیوه و پروتئین اوری (1+) مشخص گردید . جهت آنالیز آماری از آزمون دقیق فیشر استفاده شد. یافته‌ها: PD در افراد گروه شاهد 34/1 ± 8/2 میلی‌متر و در گروه مورد 53/0 ± 1/2 میلیمتر و CAL در افراد گروه شاهد و مورد به ترتیب 65/1 ± 4/2 و 63/0 ± 1/2 میلیمتر بود که این اختلاف به لحاظ آماری معنی‌دار نبود (2/0 = P ). در گروه مورد 2 نفر (10 درصد) و در گروه شاهد 4 نفر (20 درصد) دچار پره اکلامپسی شدند که این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار نبود (3/0= P ). نتیجه‌گیری: در تحقیق حاضر درمان فاز اول پریودنتال در بروز پره اکلامپسی در خانم‌های باردار دارای سابقه پره اکلامپسی نشان داد که انجام درمان پریودنتال در پیشگیری از بروز پره اکلامپسی گر چه از نظر کلینیکی معنی‌دار است ولی از لحاظ آماری معنی‌دار
نمی ‌ باشد .

  کلید واژه ها: بیماری پریودنتال، پره اکلامپسی، درمان پریودنتال، بارداری

رداری