خلاصه:

سابقه و هدف: ضخامت لثه سالم از فردی به فرد دیگر متفاوت است. این اختلاف تحت تاثیر عوامل ژنتیکی می‌باشد. همچنین به نظر می رسد ضخامت لثه تحت تاثیر اندازه، شکل، موقعیت دندان و مسائل بیولوژیکی مانند رشد و نمو و جنس و سن نیز باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین ضخامت لثه باکال در بیماران سالم از نظر پریودنتالی و ارتباط آن با سن، جنس، نوع دندان و قوس فکی بود.

مواد و روش ها: این مطالعه با طراحی توصیفی بر روی 80 فرد سالم از نظر پریودنتالی (40 مرد و 40 زن) با حدود سنی 
 38-16 سال انجام شد. ضخامت لثه با روش Trans gingival probing در همه دندانهای فک بالا و پایین در دو نقطه هر دندان شامل: پاپی بین دندانی و میدباکال اندازه گیری شد. جهت بررسی آماری یافته‌ها از آزمون‌های Paired T Test و Anova استفاده شد.

یافته‌ها: در گروه سنی جوانتر(24-16) لثه به طور معنی داری از نظر ماری ضخیم تر از گروه سنی 38-24 بود. (0/005=P) . ضخامت لثه فاسیال در افراد مذکر به صورت معنی‌دار نسبت به افراد مونث در ناحیه میدباکال بیشتر بود (0/007=p) . لثه فاسیال در ناحیه پاپی بین دندانی فک پائین (0/38±1/46میلیمتر) بوده و از لثه فاسیال فک بالا (0/27±1/23میلیمتر) بطور معنی داری ضخیم تر بود (0/005=P). ضخامت لثه در ناحیه مولر بیشترین و در ناحیه کانین کمترین میزان بود. و تفاوت این دو ناحیه معنی‌دار بود (0/005=P).

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ضخامت لثه فاسیال در مردان بیشتر از زنان، در فک پائین بیشتر از فک بالا بوده و همواره در ناحیه مولرها بیشترین و در ناحیه کانین کمترین میزان را دارد.