خلاصه: سابقه و هدف: ضایعات مخاطی دهان یک موضوع مهم در دندانپزشکی است. شیوع متنوع این ضایعات در میان جمعیت‌های مختلف گزارش شده است. مطالعات کمی در رابطه با فراوانی ضایعات مخاطی دهان در ایران صورت گرفته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی ضایعات مخاطی دهان و عوامل مرتبط با آن در بخش پاتولوژی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران از سال 1379 تا 1389 صورت گرفت. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی مطالعه داده‌های موجود انجام گرفت. نوع ضایعه و تشخیص میکروسکوپی سن و جنس بیماران، محل ضایعه با استفاده از پرونده بالینی و پاتولوژی بیماران مراجعه شده به انستیتو کانسر بررسی شد و فراوانی ضایعات بصورت درصد برآورد شده و عوامل مرتبط با آزمون کای دو تحت نرم افزار SPSS16 بررسی شدند.

یافته‌ها: از میان 40092 پرونده تعداد 784 بیمار (96/1%) مبتلا به ضایعات مخاطی دهان بودند که شایعترین ضایعه مخاطی دهان مربوط به ضایعات اپیتلیالی به میزان 90% بود.   شایعترین محل ضایعات مخاطی دهان متعلق به لب ها بود که میزان آن8 /26%  گزارش شد.  سن افراد مبتلا (17 ± 43 سال)بودافراد دارای ضایعات مخاطی دهان در مواجهه بیشتر از نظر جنس نبودند(9/0>P).

 نتیجه گیری: فراوانترین ضایعه مخاطی یافت شده اسکواموس سل کارسینوما بود که توموری بدخیم با منشا اپی تلیالی بوده و شناسایی زودرس آن ضروری است.