سابقه و هدف: تطابق لبه ای رستوریشنهای تمام سرامیک زیرکونیایی یکی از عوامل مهم موفقیت طولانی مدت آنها محسوب میشود و یکی از عواملی که بر تطابق لبه ای و استحکام آن ها تأثیر میگذارد طرح خط خاتمه تراش می باشد. این تحقیق جهت مقایسه تاثیر طرح تراش روی تطابق روکش های زیرکونیای مونولیتیک انجام شد.

مواد و روش ها:  در این تحقیق in-vitro  از 3 دای استاندارد از جنس PEEK با  7 میلی‌متر طول و 5 میلی ‌متر قطر (در سرویکال) دیواره‌ ها در دای ها ْ10 به سمت اکلوزال متقارب شدند با سه طرح تراش چمفر،اسلوپ شولدر وشولدر که توسط دستگاه تراش Ceramill motion 2 (Amann Girrbach, Austria) تهیه شد استفاده شد.پس از ریختن قالب های تهیه شده از دای های PEEK توسط اپوکسی رزین 30 دای(10 نمونه برای هر گروه) ساخته شد. ساخت کراون های زیر کونیا (zolid preshades, Amann Girrbach, Austria) با استفاده از اسکنر خارج دهانی Ceramill map (Amann Girrbach, Austria)  و روش CAD/CAM  Ceramill  motion 2 (Amann Girrbach, Austria)  ا نجام شد.پس از سمان کردن روکش ها توسط Panavia F2 روکش ها در جهت باکولینگوالی برش داده شده و میزان گپ در 7 نقطه توسط توسط دستگاه توسط SEM (TESCAN S8000, China) با بزرگنمایی 500 برابر اندازه گیری شد.در این مطالعه از روش های آماری one-way Anova جهت نشان دادن تاثیر طرح تراش روی تطابق مارجینال و تست Tukey HSD جهت مقایسه دو به دو گروه ها استفاده شد. روش اماری ذکر شود

یافته ها: میزان گپ مارجینال نمونه ها که توسط میانگین AMO و MO بررسی شد به ترتیب برای گروه چمفر،اسلوپ شولدر و شولدر (78/11±37/60)   (63/12±29/57) و (79/14±37/73 / 21/14±08/68) و (60/9±42/95 / 83/10±59/92) میکرون و میزان گپ داخلی که توسط میانگین Axial و Occlussal بررسی شد به ترتیب (37/10± 60/49/61/33±37/120) و (37/9±54.46/32.10±41/124) و (73/9±43/69 / 79/27±49/163 میکرون بود.تفاوت معنی داری بین گروه چمفر و اسلوپ شولدر با گروه شولدر دیده شد اما تفاوت معنی داری بین دو گروه چمفر و اسلوپ شولدر دیده نشد. (05/0<.(P

نتیجه گیری:  طرح های تراش چمفر و اسلوپ شولدر تطابق لبه ای بهتری نسبت به طرح تراش شولدر در رستوریشن های زیرکونیای مونولیتیک نشان دادند هرچند طرح تراش چمفر بهترین تطابق را بین تمام گروه ها داشت.