سابقه و هـدف:

آفت دهانی شایعترین بیماری زخمی عودکننده دهان است که دردناک بوده و تاکنون درمان قطعی برای آن گزارش نشده است لذا به منظور مقایسه تاثیر دو داروی تریامسینولون و دیکلوفناک به شکل ژل موضعی در مبتلایان به آفت دهانی عودکننده این مطالعه انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی، بر روی 25بیمار شامل 2 گروه 12 و 13 نفره انجام شد گروه مورد ژل دیکلوفناک و گروه شاهد ژل تریامسینولون دریافت کردند افراد 2 گروه از لحاظ سن ، جنس و ابتلا به آفت مینور و اندازه اولیه ضایعه مشابه بودند هر گروه روزانه 3 بار دارو را محل زخم می‌گذاشتند میزان درد و اندازه ضایعه قبل از درمان و در روزهای 2 و 6 پس از درمان همراه با میزان بهبودی اندازه‌گیری شد و در داخل هر گروه و بین گروه‌ها با استفاده از آزمون‌های
 Mann- u- whitney ، Wilcoxon و Fisher exact test مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته‌ها: میزان درد در گروه ژل دیکلوفناک در روز قبل از درمان و روز ششم بعد از درمان به ترتیب 25/3±07/5 و 6/2±6/1 در مقابل 9/3 ±5/6 و 8/2±5/1 در گروه ژل تریامسینولون بود که در هر دو گروه کاهش معنی‌دار یافته (01/0>P) اما بین دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت

(0/9>P). اندازه زخم در گروه ژل دیکلوفناک در روز قبل از درمان و روز ششم بعد از درمان به ترتیب5/6±2/1 و 5/4± 5/2 در مقابل 1/2±5/6 و 3/4±8/2 در گروه ژل تریامسینولون بود که در هر دو گروه به طور معنی‌داری کاهش یافته (01/0 >P) اما بین دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت

(7/0>P).

نتیجه گیری: به نظر می‌رسد هر دو دارو بر میزان درد، طول دوره درمان و اندازه زخم در آفت مینور دهانی اثر مشابهی دارند با توجه به عوارض شناخته شده داروهای کورتیکو استروئید به جای استفاده از ژل تریامسینولون، ژل دیکلوفناک توصیه می‌گردد.