سابقه و هدف: با توجه به نقش سلوباکتریوم موری در بروز عفونتهای دهانی، هالیتوزیس (Halitosis)، بیماریهای پریودنتال و ایجاد سپتیسمی و همچنین نظر به نقش مهم لیزر در مقایسه با موارد کاربرد عوامل ضد میکروبی ، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر لیزر دایود 810 نانومتر  و 940 نانومتر  بر سلوباکتریوم موری در محیط آزمایشگاه انجام شد.

مواد و روش ها: این تحقیق به روش تجربی-آزمایشگاهی انجام گرفت. سویه استاندارد باکتری سلو باکتریوم موری در محیط مایع ( Brain Heart infusion)  کشت و به مدت ۴۸ساعت ، در دمای ۳۷درجه سانتی گراد و CO2   10درصد انکوبه و سپس تعداد باکتری های موجود در محیط مایع تا غلظت استاندارد 1مک فارلند رقیق شدند. بعد از۴۸ ساعت کلنی ها شمارش و به طور تصادفی به ۵گروه تخصیص یافتند. در گروه اول (کنترل)،   sterile absorbent paper points در ۵۰ میکرولیتر سوسپانسیون باکتری تهیه شده و در ابتدای کار به مدت ۲دقیقه غوطه ور و سپس در پلیت خالی استریل قرار داده و در سرم فیزیولوژی استریل غوطه ور و پس از ۳۰ دقیقه تمام paper points از پلیت برداشته شده و در ۷میلی لیتر محیطBroth  letheen  غوطه ور و به مدت ۱ساعت در ۳۷درجه سانتی گراد انکوبه شدند. در گروه تجربی دوم لیزر دایود 810 نانومتر    ساخت شرکت Thor,Uk و در گروه تجربی سوم لیزر دایود 940 نانومتر  ساخت کارخانه Biolase, USA به این دو گروه  مدت ۱۰ثانیه با توان 200mv  و ED =2.5 j/cm2 تابانده شد و در گروه چهارم و پنجم به ترتیب دو نوع آنتی میکروبیال کلرهگزیدین 0/2 % و هیپوکلریت سدیم 5/2 % استفاده شد و در نهایت میزان CFU به روش استاندارد  با شمارش باکتری تعیین شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار spss-20 و آزمون های کروسکال والیس و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: در تمام گروه های مداخله، میزان CFU سلوباکتریوم موری بعد از مداخله بطور معناداری کاهش یافت(0/05>p). میزان کاهش سلو باکتریوم موری در گروه هیپوکلریت سدیم 93 % ، در گروه کلرهگزیدین 92 %، در گروه لیزر دایود 810  نانومتر میزان 80 % و در گروه لیزر دایود 940 نانومتر میزان 60 % بود.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش در بین مداخلات مختلف، هیپوکلریت سدیم بیشترین و لیزر دایود 940 نانومتر  کمترین تاثیر را بر کاهش سلوباکتریوم موری داشت.