دکتر عبدالکریم رستمیان، دکتر شهباز ناصرمستوفی، دکتر شیرین لواف،
دوره ۲۰، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
سابقه و هدف: یکی از اصلی ترین علت شکست رستوریشن ها نبود استحکام باند کافی بین پرسلن و فلز می باشد که به عوامل مختلفی از جمله نحوه ی ساخت رستوریشن بستگی دارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر روش ساخت فریم ورک فلزی بر استحکام باند پرسلن به آلیاژ تیتانیوم ساخته شده به دو روش EBM و Milling انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی مجموعا ۲۰ نمونه در ۲ گروه ۱۰تایی ساخته شد. یک مولد رزینی طبق استاندارد ISO-۹۶۹۳ ساخته شد. از اسکن گرفته شده از این مولد برای ساخت نمونه های milling توسط دستگاه تراش از دیسک های تیتانیومی و نمونه های EBM توسط دستگاه Arcam EBM system از پودر آلیاژ Ti-۶Al-۴V استفاده شد. قبل از پرسلن گذاری نمونه ها تحت سندبلاست با ذرات آلومینیوم اکساید ۱۱۰ میکرونی قرار گرفتند و توسط یک لایه نازک تیتانیوم باندینگ پوشیده شدند سپس روی هر ۲۰ نمونه، پرسلن به ارتفاع ۱/۱ میلی متر در فضای مستطیل شکلی در وسط نمونه به ابعاد ۳×۸ میلی متر قرار داده شد. تست Three point bending برای تمام نمونه ها انجام شد و میزان آن ثبت شد. مقادیر به دست آمده از میزان استحکام باند با آزمون t تجزیه و تحلیل شدند و سطح معنی داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد .
یافته ها: استحکام باند به دست آمده در گروه EBM ( ۶۷/۳±۳۶/۳۴) MPa و در گروه ۳۴/۴±۵۲/۴۶MPa بود که از لحاظ آماری بین دو گروه تفاوت معنا داری داشت. (۰۰۱/۰>p )
ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮی: استحکام باند پرسلن و فریم فلزی تیتانیوم در روش milling از EBM بیشتر بود. با این حال هر دو گروه مقادیر استحکام باند بالاتر از حداقل میزان استاندارد ISO برای رستوریشن های فلز-سرامیک که ۲۵ مگاپاسکال است را نشان دادند.
