دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) ، mfroozanmehr@gmail.com
چکیده: (7437 مشاهده)
سابقه و هدف: تکنیک ساندویچ یکی از روش های متداول در دندانپزشکی است که در آن گلاس آینومر با توجه به مزیت هایی چون آزاد سازی فلوراید و چسبندگی به ساختمان دندان، همراه با ترمیم های کامپوزیت استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان استحکام باند برشی بین گلاس آینومر نوری و کامپوزیتبا استفاده از عوامل اتصال دهنده متفاوت می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 60 نمونه گلاس آینومر نوری آماده سازی شد.در گروه اول بدون استفاده از عامل باندینگ ودر دو گروه دیگر بااستفاده ازعوامل باندینگSE bondوS3 bond(kuraray,Japan)رزین کامپوزیت به گلاس آینومر متصل شد. پس ازیک هفته نگهداری نمونه ها داخل آب مقطر در دستگاه انکوباتور با دمای5/37 درجه سانتی گراد ، توسط دستگاه تست یونیورسال، استحکام باند برشی اندازه گیری شد. آنالیز واریانس یک طرفه وآزمونTukeyجهت تحلیل داده هاو مقایسه بین گروه ها استفاده شد.
یافته ها: بیشترین میزان استحکام باند مربوط به نمونه های باند شده با عامل باندینگSE bondمعادل 09/13 مگاپاسکال وکمترین مقدار مربوط به گروه کنترل معادل 3/5 مگاپاسکال بود. میزان استحکام باند برشی در سه گروه تفاوت آماری معنا داری داشت. (05/0>P)
نتیجه گیری: بیشترین استحکام باند برشی بین گلاس آینومر و کامپوزیت مربوط به عامل باندینگSE bondبود .بنابراین استفاده از این عامل باندینگ در تکنیک ساندویچ توصیه می شود.