خلاصه:

سابقه و هدف: با توجه به تحقیق انجام شده در کارسینوم سلول سنگفرشی پوست، فاکتور کمپلمان I ممکن است در پیشرفت کارسینوم سلول سنگفرشی دهان نیز نقش داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی بیان ایمونوهیستوشیمیایی فاکتور کمپلمان I در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان بود .

مواد و روش ها: در این مطالعه ی موردی- شاهدی، جامعه مورد مطالعه شامل بلوک های پارافینه مربوط به 30 نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و 30  نمونه مخاط نرمال دهانی بود. مقاطع 4 میکرونی از بلوک ها تهیه و به روش ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی فاکتور کمپلمان I رنگ آمیزی شدند. در این بررسی درصد سلولهای رنگ شده و شدت رنگ پذیری آنها مورد توجه قرار گرفت و با آزمون MANN-U-WHITNEY     مورد قضاوت آماری قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0>P در نظر گرفته شد.

 یافته ها:  25 مورد از نمونه های مخاط نرمال و 5 مورد از نمونه های کارسینوم سلول سنگفرشی دهان با این آنتی بادی رنگ نگرفتند. میانگین درصد سلول های رنگ گرفته در مخاط نرمال 015/0 و در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان 060/0 بود. (01/0>P)  بین مخاط نرمال و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان به لحاظ  میانگین درصد سلول های رنگ شده ، تفاوت آماری معناداری وجود داشت (00=P) طبقه بندی نیمه کمی درصد سلول های رنگ گرفته نیز تفاوت آماری معنی داری بین کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مخاط نرمال دهان نشان داد (00=P) به لحاظ شدت رنگ پذیری نیز تفاوت آماری معنی داری بین کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مخاط نرمال دهان مشاهده شد. (00=P)

نتیجه گیری: به نظر می رسد که فاکتور کپلمان I  در بروز کارسینوم سلول سنگفرشی دهان نقش داشته باشد.