خلاصه:

سابقه و هدف: انحراف ایمپلنت و اتچمنت نسبت به مسیر نشست و برخاست پروتز، بر میزان گیر و طول عمر اوردنچر مؤثر است. با توجه به کاشت ایمپلنت با انحراف دیستولبیالی، این تحقیق با هدف تاثیر انحراف  5 درجه و10درجه دیستولبیالی ایمپلنت و اتچمنت بر میزان گیر و طول عمر اوردنچر انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق بصورت تجربی و آزمایشگاهی بر روی 25 نمونه، در5 گروه انجام شد. نمونه‌ها جفت ایمپلنتها و اتچمنتهایی بودند ،که در بلوک‌های آکریلی قرار گرفتند.گروه1 (شاهد)شامل ایمپلنتها و اتچمنتها موازی وگروه‌های 2تا5 (مورد) ایمپلنت و اتچمنت‌ها دارای انحراف 5 و 10 درجه دیستو لبیالی بودند. بلوک‌ها بوسیله بزاق  مصنوعی مرطوب شدند. با دستگاه تست کشش (Santam) مقدار گیر آنها از سیکل اول تا   3000  سیکل ( طول عمر برابربا 750 روز) اندازه گیری شد. داده‌ها باازمون ANOVA  و Paired  T-test بررسی گردید.

یافته‌ها: میزان‌گیر اولیه گروه‌های1تا5 به ترتیب (34/0±8/3) ،(27/0±6/5) ،(66/0±6). (3/0±8/6) ،(28/0±9/6) بود. همچنین میزان کاهش گیر پس از 3000 سیکل برای گروههای 1تا5 به ترتیب11%،32% ،31 %، 38% و 36%بود. آزمون ANOVA نشان دادکه اختلاف معنی داری بین میزان گیر اولیه و نهایی در گروه‌های مورد وجود ندارد (2/0P <). اختلاف بین گروه شاهد و سایر گروه‌ها معنی دار بود. (05/0P <)

نتیجه گیری: جاگذاری ایمپلنت با انحراف دیستولبیالی موجب افزایش گیر اولیه می‌شود. این میزان انحراف تاثیر محسوسی در کاهش طول عمر پروتز ندارد.

کلید واژه­ها: انحراف ایمپلنت و اتچمنت،اوردنچر متکی بر ایمپلنت،گیر.