خلاصه:

سابقه و هدف: با توجه به شیوع باکتری‌های دهانی، عوارض آنها و افزایش مقاومت میکروبی و شناخت خواص ضد باکتری نانوسیلور و سیاه دانه دراین مطالعه خواص ضد باکتری آموکسی سیلین، رقت های روغن سیاه دانه و نانوسیلور در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شاهد در سال 1390 مقایسه شدند.

مواد و روش‌ها: در این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی، خواص آنتی‌باکتریایی غلظت‌های خالص برابر 330 تا 312/10  میلی گرم بر میلی لیتر از عصاره روغنی سیاه دانه و نانوسیلور کلوئیدی در غلظت های3500 تا3/125  ppm بر روی 76 نمونه در 2گروه از باکتری‌های دهانی شامل استرپتوکوکوس موتانس و سنگوئیس با روش دیسک دیفیوژن سنجیده شد و نتایج با خاصیت دیسک استاندارد آموکسی سیلین برابر 25 میکروگرم مقایسه گردید. آزمایش ها درپلیت های حاوی محیط کشت مولر هینتون آگار و با استفاده از باکتری‌های استاندارد معادل غلضت 5/0 مک فارلند انجام و هاله عدم رشد هر دیسک  اندازه‌گیری و نتایج توسط آزمون ANOVA  مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: روغن سیاه دانه با غلظت 330 میلی گرم بر میلی‌لیتر و نانوسیلور کلوئیدی در غلظت 3500 ppm بر علیه باکتریهای استرپتوکوکوس موتانس دارای هاله عدم رشدی  به ترتیب معادل (5/33 -22میلی‌متر)  و برای استرپتو کوکوس سنگوئیس

(11-75/9 میلی متر) و آموکسی سیلین 25 میکرو گرم برابر (75/21- 75/19 میلی‌متر) بود.

نتیجه گیری: محلول نانوسیلور بیشترین خواص ضد باکتریایی را برعلیه هر دو باکتری فوق نشان داد. در مورد باکتری استرپتوکوکوس موتانس میزان تاثیر سیاه دانه و آموکسی سیلین یکسان بود ولی روغن سیاه دانه بیش از آموکسی سیلین روی باکتری استرپتوکوکوس سنگوئیس موثر بود.